Programma
UNFORGIVEN – WOE 26/03/14 – 20u00
許されざる者
De originele Unforgiven met Clint Eastwood in de hoofdrol speelde zich af in de noordelijke Far West, terwijl voor deze Japanse remake het al even onherbergzame en kille Hokkaido het toneel vormt. De hoofdrol van deze epische prent is weggelegd voor Watanabe Ken, bij ons vooral bekend als sidekick van Tom Cruise in The Last Samurai en Japanse industriemagnaat van dienst in Inception. Hier zien we hem in een veel klassiekere rol: na jaren op de frontlinie van het schrikbewind van de shogun likt deze oude killer sinds de val van zijn heer en meester zijn wonden in de barre koude van noord-Japan. Hij leeft er teruggetrokken tussen de Ainu, de inheemse en vaak zwaar gediscrimineerde bevolking, samen met zijn vrouw en kinderen. Hij zwoer nooit meer opnieuw zijn katana te zullen opnemen, maar dat was buiten zijn verleden gerekend. Wat volgt is een weldadig, maar strak gefilmd schouwspel van heroïsche stiltes en metaalgekletter temidden ziedende vuurvlammen en striemende sneeuw. De werkelijk tot in de puntjes verzorgde productie en indrukwekkende cast maken van deze in Japan zwaar bejubelde samurai-film de gedroomde opener voor onze vijfde editie.
Jaar: 2013
Director: Sang-il LEE
Ondertiteling: Engels
Duur: 135′
AU REVOIR L’ ÉTÉ – DO 27/03/14 – 20U00
ほとりの朔子
Onder het onophoudelijke gesjirp van de krekels en de lome hitte van de Japanse zomer maken we kennis met Sakuko, 18 jaar en net afgestudeerd aan de middelbare school. Om voor haar ingangsexamen aan de universiteit te studeren vergezelt ze haar tante Mikie naar het huis van haar moeder in een klein kuststadje. Van studeren zal er echter weinig in huis komen, daar is de zomer te zinderend en haar hart te jong voor. Via haar tante leert ze er immers de al even jeugdige Takashi kennen. Hij is uit de regio van Fukushima naar het stadje gevlucht en verdient er nu de kost in het goedkope love hotel van Ukichi, een jeugdliefde van tante Mikie. Au Revoir L’Eté vertelt het lichtvoetige verhaal van deze vakantieliefde met een wonderlijk kabbelende verhaallijn, even ongedwongen als een ronkende kat in de avondzon. Deze prent is een heerlijke coming-of-age film, waarin afscheid wordt genomen van de zomer van jeugdige onschuld en de façades van de volwassenen doorprikt worden. Dat regisseur Fukada met dit pareltje de traditie van zijn grote voorbeeld Eric Rohmer wil verderzetten hoeft niet te verbazen: Au Revoir L’Eté is naast een Franse titel ook duidelijk geïnspireerd op Rohmers Pauline A La Plage. De Nouvelle Vague gutst met andere woorden nog immer verder, al mondt die nu wel uit in de Pacifische branding. Ideaal voer dus voor een donderdagavondje uit, op de vooravond van het weekend, met de gedachten in de tijd van toen en de vakantie die nog komen moet.
Jaar: 2013
Director: Koji FUKADA
Ondertiteling: Engels
Duur: 125′
AWARDS: Mongolfiere d’or & young jury award at Nantes 3 Continents 2013. Best director award at the Tallinn Black Nights Film Festival.
WHY DON’T YOU PLAY IN HELL? – VRIJ 28/03/14 – 20U00
地獄でなぜ悪い
De trailer voor dit totaal van de pot gerukt geweldfestijn zou in feite al genoeg moeten zeggen: dit is volledig, maar dan ook volledig, lekker scheef uit de bocht gaan. Laat u echter niet de maling nemen: achter dit twee uur durend spervuur van gutsend bloed, karikaturaal gebrul en algehele hilariteit gaat wel degelijk een verhaal schuil dat tussen de regels door eigenlijk als een liefdesbrief aan de cinema leest. Regisseur Sono Sion (o.a. Guilty Of Romance, Japan-Square 2012) heeft er zelfs wat autobiografische elementen in verwoven. Centrale figuur in het verhaal is Hirata een jonge regisseur die besluit een meesterwerk te maken samen met zijn film crew, een bont allegaartje dat zichzelf The Fuck Bombers noemt. De crew moet een film draaien met in de hoofdrol een maffia-dochter, om zo de vrouw van de maffia-baas te kunnen overtuigen dat haar dochter een wereldvermaarde movie star is geworden. De vrouw komt binnen enkele dagen immers terug vrij uit de gevangenis waar ze de voorbije jaren heeft gesleten voor de moord op een andere maffia-baas. Deze fantastische plot wordt u uiteraard geserveerd met de nodige portie droge humor, slapstick en semi-erotiek, maar bovenal een torenhoog gehalte Kill Bill meets Sono Sion. Het resultaat: volledig, maar dan ook volledig, lekker scheef uit de bocht gaan. Dat mag u trouwens zelf ook doen achteraf op onze allereerste Japan Square party!!!
Jaar: 2013
Director: Sion SONO
Ondertiteling: Engels
Duur: 129′
ODAYAKA – ZAT 29/03/14 – 20U00
おだやかな日常
Van alle films die we ooit al op dit festival getoond hebben, raakt Odayaka wellicht veruit het diepst de ziel van de Japanse samenleving. Hoewel dit aangrijpend verhaal begint met de tsunami en in diens nasleep dan ook nog eens de nucleaire ramp in Fukushima, staat vooral de ogenschijnlijk stoïcijnse manier waarop het Japanse volk met deze crisis omging centraal. Ogenschijnlijk althans voor ons westerlingen die wel eens met verwondering en ontsteltenis reageren op die typische Japanse sereniteit. In de dagen en weken die erop volgden zette de Japanse bevolking hun rustige, dagdagelijke leventje gewoon verder. Dat is dan meteen ook de Japanse titel van deze film: odayaka na nichijô betekent zoveel als het kalme dagelijkse leven, alsof er niks aan de hand is. Het is die ironie die regisseur Uchida en diens producente en hoofdrolspeelster Sugino Kiki aan de kaak wensten te stellen met dit psychologisch drama over twee buurvrouwen die maar moeilijk hun angst kunnen overwinnen. Beide voelen zich door het onbegrip van hun omgeving stilaan vervreemd in hun relatie, hun gezin en hun maatschappij. De cameravoering voelt bovendien erg documentaristisch aan, wat het intieme realisme van deze ijzersterk geacteerd drama enkel maar ten goede komt.
Jaar: 2012
Director: Nobuteru UCHIDA
Ondertiteling: Engels
Duur: 102′
ABDUCTEE – ZAT 29/03/14 – 22U30
アブダクティ
Duisternis. Chiba, een veiligheidsagent van middelbare leeftijd, ontwaakt met een plastic zak rond zijn hoofd gewikkeld, handen en voeten gebonden. Zijn locatie: een scheepscontainer. De locatie van de scheepscontainer: onbekend. Naast hem: een GSM. Zo begint dit ijzelingwekkend relaas dat ongetwijfeld aan films als Buried of Cube zal doen denken, maar al gauw een heel eigen identiteit zal krijgen. Chiba, een loser met schulden, denkt aanvankelijk dat zijn schuldeisers eindelijk genoeg van hem gekregen hebben, maar naarmate de film vordert merken we samen met hem dat er veel meer aan de hand is. Hij is immers niet de enige in het containercomplex dat ondanks de claustrofobische setting nooit verveelt. Dankzij de elektronische soundtrack en het vernuftige cameraspel voelen we ons als publiek zelf ook meegesleurd tussen die zes metalen vlakken, eerst op een vrachtwagen, later op zee, en vervolgens terug aan land gehesen. Regisseur Yamaguchi Yudai die sommigen misschien wel kennen van zijn minder subtiele werken met minder subtiele titels als Deadball, Yakuza Weapon en Meatball Machine, weet zichzelf hier meesterlijk in te houden. Of hij dat tot op het einde van deze laatavondthriller kan volhouden, moet u zelf maar komen ervaren.
Jaar: 2013
Director: Yudai YAMAGUCHI
Ondertiteling: Engels
Duur: 95′
STORY OF YONOSUKE – ZON 30/03 – 14U00
横道世之介
© 2013 “A Story of Yonosuke” Film Partners
Tokyo 1987. Japan is in volle bloei, en zo ook de eerstejaarsstudenten aan de universiteit. Eén van hen is de wereldvreemde maar altijd goedgemutste Yonosuke, die met zijn aandoenlijke naïviteit als snel de harten van zijn eerste vrienden weet te veroveren. En die van het publiek, want nog nooit heeft u iemand zo klungelig maar zo passioneel de samba zien dansen. Laat staan verkleed als een bloem. Yonosuke is op de koop toe ook verliefd op het oudere feestbeest Chiharu waarover hij honderduit ratelt tegen Kato, zijn vriend en mede-cursist samba. Wanneer onze goeie lobbes en Kato besluiten samen autolessen te volgen, leert hij de rijke Yoko kennen die als een blok voor zijn eenvoud valt. De film pikt nadien terug de draad op zestien later, in 2003.
We zien wat er van de personages geworden is, maar de eeuwige optimist Yonosuke is niet te bespeuren. Yoko besluit te achterhalen wat er met haar jeugdliefde gebeurd is. Uit de frivole feelgood movie groeit stilaan een intelligent drama dat echter nooit ophoudt het mooie in ons allen te bejubelen. De perfecte afsluiter van een ongetwijfeld even perfecte jubileumeditie.
Jaar: 2012
Director: Shuichi OKITA
Ondertiteling: Engels
Duur: 160′
AWARDS: Blue Ribbon Awards (best picture) from Tokio Film Journalist Society (11/02/2014)